Miesiąc po wybuchu pandemii koronawirusa widać już, na kogo przedsiębiorcy i rząd chcą zrzucić koszty kryzysu: na pracowników i pracownice. Jednocześnie większość z nas nie ma dziś głowy na myślenie o przyłączaniu się do związków zawodowych. To duży błąd, bo tylko związki mogą nas uchronić przed głodowymi pensjami i wyrzuceniem z pracy. Inicjatywa Pracownicza rozpoczyna więc kampanię zachęcającą pracowników i pracownice do organizowania się i tworzenia komisji zakładowych i międzyzakładowych w nowych miejscach pracy.

W maju br. powstała komisja zakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy spółce Agora S.A. (wydawca m.in. Gazety Wyborczej). Poniżej publikujemy komunikat napisany z tej okazji przez nową komisję IP.

Materiały prawne" nr 4 (maj 2014 r.) - "Wypadki przy pracy - poradnik"

Spis treści:

• Wprowadzenie
• Postępowanie powypadkowe
• Świadczenia finansowe dla osób, które uległy wypadkom
• Pracownicza kontrola nad bezpieczeństwem w miejscu pracy
• Podstawa prawna

Materiały prawne" nr 3 (marzec 2014 r.) - "Pozyskiwanie i interpretacja informacji o zakładzie pracy"

Spis treści:

• Wprowadzenie
• Uzasadnienie prawne
• Źródła informacji
• Analiza danych
• Walka na argumenty
• Zakończenie
• Podstawa prawna
• Przypisy
• Dodatek - przydatne strony internetowe

Materiały prawne" nr 2 (wrzesień 2013 r.) - "Strajk solidarnościowy krok po kroku - poradnik"

Spis treści:

• Wprowadzenie
• Wymagania formalne
• Karta referendalna
• Regulamin referendum
• Data referendum
• Obecność przedstawicieli pracodawcy
• Informacja o aktualnym stanie zatrudnienia
• Ogłoszenie strajku
• Strajk
• Podstawa prawna
• Przypisy

Poznań, 29 listopada 2014 r.

Komisja Krajowa OZZ Inicjatywa Pracownicza

Minister Pracy i Polityki Społecznej, Władysław Kosiniak-Kamysz ogłosił niedawno projekt zmian w przepisach prawa pracy. Zgodnie z deklaracjami ministerstwa, zmiany maja na celu zwiększenie ochrony osób pracujących na podstawie umów o pracę na czas określony. Propozycje MPiPS są odpowiedzią na interwencje Komisji Europejskiej i wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE – obie te instytucje uznały, że obowiązujące w Polsce regulacje są niekorzystne dla pracowników i pracownic oraz niezgodne z Dyrektywą Rady UE ws. pracy na czas określony . Ponieważ zmiany w zasadach zawierania umów na czas określony dotyczą prawie 1/3 wszystkich pracowników i pracownic zatrudnianych na umowach o pracę oraz w związku z faktem, że rządowe propozycje wywołały ostrą krytykę ze strony organizacji pracodawców, Komisja Krajowa OZZ Inicjatywa Pracownicza zdecydowała się zająć stanowisko w tej sprawie.

Zgodnie z ustaleniami ostatniego Zjazdu Delegatów i Delegatek, w dniach 26-27 kwietnia 2014 roku, odbyła się w Poznaniu pierwsza Konferencja Programowa OZZ Inicjatywa Pracownicza. W spotkaniu wzięło udział 20 osób, reprezentujących 10 komisji OZZ IP i kilka środowisk wspierających związek. Konferencję podzielono na trzy bloki tematyczne: diagnoza obecnej sytuacji związku i plan rozwoju związku, stanowiska wobec najważniejszych problemów społeczno-gospodarczych oraz propozycje zmian w deklaracji programowej i ideowej Inicjatywy Pracowniczej.

Materiały prawne" nr 1 (czerwiec 2013 r.) - "Godziny związkowe - poradnik dla komisji zakładowych i międzyzakładowych"

Spis treści:

• Wprowadzenie
• Kiedy można korzystać z godzin związkowych?
• "Doraźne" godziny związkowe
• Stałe godziny związkowe dla zarządu komisji
• Wnioskowanie o godziny związkowe do pracodawcy
• Specyficzna sytuacja komisji międzyzakładowych
• Podstawa prawna

KOMUNIKAT PRASOWY 

Poznań, 8 czerwca 2014 r.

 

Komisja Krajowa

 Ogólnopolskiego Związku Zawodowego

 „Inicjatywa Pracownicza”

 ul. Kościelna 4, 60-538 Poznań

 http://www.ozzip.pl

 

 „25 lat wolności” – ale nie dla związków zawodowych

 

Aelia Polska Sp. z o.o. w ocenie związku narusza podstawowe prawa pracownicze i związkowe

 

Jeszcze kilka dni temu hucznie obchodzono 25 rocznicę wyborów z 4 czerwca 1989 r., która uznana została za święto „25 lat wolności”. Przedstawiciele elit politycznych i mediów zapewniali nas, że od 25 lat możemy się cieszyć wolnością, korzystać z gwarancji praw obywatelskich, że mamy możliwość swobodnego prowadzenia działalności społecznej, wyrażania własnych poglądów i zakładania niezależnych od pracodawców i państwa związków zawodowych.

W Polsce, według różnych danych i wyliczeń, do związków zawodowych należy 14 do 18 proc. wszystkich zatrudnianych, których jest 13,2 mln. Odsetek ten sukcesywnie od wielu lat spada. W 1980 roku Solidarność (pełna nazwa brzmi: Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność) była ruchem w którym uczestniczyło ok. 10 mln. ludzi. Jeszcze na początku lat 90. związek ten skupiał w swoich szeregach 2,25 mln. członków. Na dzień dzisiejszy należy do niego ledwie 750 tys. osób. Drugą co do wielkości centralą związkową jest Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych (OPZZ), do którego należy ok. 730 tys. osób. OPZZ powstał w połowie lat 80. jako pro-reżimowy związek zawodowy. Trzecią niedawno powstałą centralą jest Forum Związków Zawodowych (FZZ), liczy ona ok. 300 tysięcy członków. Wreszcie do różnych innych związków zawodowych, których terenem działania jest często tylko jeden zakład pracy,  przynależy ok. 600 tysięcy pracowników.

Przyjaciele!

W dniach 28-30 kwietnia 2004 roku w Warszawie odbędzie się spotkanie Europejskiego Forum Gospodarczego, podczas którego europejskie elity gospodarcze i polityczne dyskutować będą na temat przyszłości naszego kontynentu. Nie zgadzając się z dotychczasową neoliberalną polityką gospodarczą, środowisko antyglobalistyczne uznało za konieczne zorganizowanie demonstracji, która byłaby głosem protestu między innymi przeciwko wzrostowi bezrobocia i polityce cięć socjalnych. Wychodząc na ulice chcemy dać do zrozumienia wielkiemu biznesowi i politykom, że nie zamierzamy biernie przyglądać się jak nasz kraj, podobnie jak wiele innych miejsc na świecie, pada ofiarą logiki maksymalizacji zysków. Nie zamierzamy tolerować faktu rozkradania publicznych środków i spychania coraz szerszych rzesz społeczeństwa europejskiego, w tym polskiego, na margines życia.

Jak czytamy w artykule "Bezrobocie aż piszczy" (Nowe Fakty Tygodnia, nr 5, 5 czerwca 2002): "więcej pieniędzy nie będzie"- zapowiada Alina Paluchowska, z-ca dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy w Krakowie na spotkaniu zainicjowanym przez starostę powiatu wadowickiego, Józefa Kozioła, gdzie debatowano na temat bezrobocia w regionie. Tymczasem zapowiedziano zwolnienie blisko 500 pracowników Wytwórni Silników Wysokoprężnych "Andoria" S.A. w Andrychowie. Jeśli przyjrzeć się sytuacji na lokalnym rynku pracy i na wskaźniki bezrobocia w gminie, liczba ta jest nie tyle zastraszająca, co tragiczna. Obecnie stopa bezrobocia w Małopolsce sięga 14,3%, przy czym w samym Andrychowie bez pracy pozostaje ponad 3600 osób (na 44 tys. mieszkańców). To małe miasto u stóp Beskidu Małego było niegdyś prężnie działającym ośrodkiem przemysłowym. Zakłady takie jak WSW "Andoria", Andrychowska Fabryka Maszyn, czy Andrychowskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego "Andropol" były nie tylko dźwignią lokalnej gospodarki, źródłami miejsc pracy, ale słynęły ze swej produkcji w całym kraju, były znane na świecie. Dziś, ludzie masowo zwalniani z tych zakładów nie mogą liczyć na pomoc ze strony władz lokalnych, a znalezienie pracy w Andrychowie i okolicach przez bezrobotnych w wieku 35-40 lat jest po prostu niemożliwe (nie wspominając o absolwentach szkół zawodowych czy średnich).

Obecnie większość Związków Zawodowych jest oderwanych od rzeczywistości, tworzy własny zamknięty świat i stwarza pozory działania a na dodatek uważa, że skutecznie broni praw pracowniczych czy osłon socjalnych.

Pracownicy stracili już jakiekolwiek nadzieje w tym, że związki zawodowe potrafią skutecznie walczyć i domagać się respektowania od pracodawców praw pracowniczych. Podczas styczniowego wiecu pod stocznią, protestujący stoczniowcy obrzucali jajami zarówno zarząd stoczni jak i przedstawicieli związków zawodowych. Ostatnie wydarzenia w Stoczni Szczecińskiej pokazały, co tak naprawdę sądzi załoga stoczni o związkach zawodowych. Pracownicy zarzucali wtedy związkom układowość z zarządem oraz brak jakichkolwiek postępów w negocjacjach. O to o co związki 'walczyły' od wielu tygodni, sami pracownicy wywalczyli w ciągu dwóch dni. Związkowcy mówili wtedy, że sytuacja wymknęła się spod kontroli, i wszystkie działające w Stoczni Szczecińskiej Związki Zawodowe "jak jeden mąż" skrytykowały protesty pod siedzibą zarządu, zrzucając odpowiedzialność za to na niezidentyfikowaną organizację, twierdząc, że sami robotnicy nie potrafili by się tak zorganizować. Skoro związkowcy uważają, że sytuacja wymknęła się spod kontroli. Warto postawić pytanie czy związki zawodowe są po aby utrzymywać pozory walki o pracowników, czy mają utrzymywać porządek w zakładach i czyich tak naprawdę chronią praw, skoro nie pracowników.