Poniżej publikujemy tłumaczenie wywiadu, jaki Philippe Alcoy przeprowadził z przedstawicielami związki zawodowego AHFSZ dla portalu "LeaftEast" [zobacz stronę internetową Left East]. Wywiad okazał się pierwotnie w języku angielskim 10 kwietnia br. - tłumaczenie i publikacja za zgodą redakcji.

Pracownicy węgierskiej fabryki Audi w mieście Györ na zachodzie kraju przeprowadzili pod koniec stycznia zwycięski, 7-dniowy strajk. Był on zorganizowany przez AHFSZ (Niezależny Związek Zawodowy Audi Hungaria). AHFSZ ma obecnie 9700 członków wśród pracowników fabryki (72% załogi) i określa się jako „związek niezależny od wszystkich politycznych partii jak również wszystkich węgierskich federacji związkowych”. Członkowie AHFSZ zgodzili się odpowiedzieć na pytania Philippe Alcoy’a.

W dniu 27 lipca na posiedzeniu niejawnym zakończyła się właśnie sprawa jednego z pracowników Volkswagen Poznań, członka OZZ Inicjatywa Pracownicza. Pełnomocnik powoda otrzymał właśnie odpis wyroku. Sąd Okręgowy na skutek wniesionej w imieniu pracownika apelacji zasądził na jego rzecz 14 223 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę. Ponadto obciążył kosztami postępowania stronę pozwaną (Volkswagena) nakazując ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa 712 zł oraz zwrócić powodowi 30 zł tytułem opłaty od apelacji. Wyrok jest prawomocny.

Jeżeli pracownicy z różnych krajów nie utrzymują ze sobą kontaktów to łatwiej nimi manipulować – wywiad z pracownikiem fabryki VW w Brunszwiku, który ukazał się w gazecie zakładowej Komisji Inicjatywy Pracowniczej z Volkswagena. Całą gazetę możesz pobrać TUTAJ.

W jakim zakładzie pracujesz i jak wyglądają u was warunki zatrudnienia?

Pracuję 18 lat w zakładzie w Brunszwiku, to pierwsza fabryka założona przez VW. Obecnie zatrudnia ok. 8,2 tys. pracowników. Nie montujemy samochodów, lecz produkujemy podzespoły: układy kierownicze, amortyzatory, tarcze hamulcowe itd. W Brunszwiku istnieje również siedziba VW Bank, która zatrudnia ok 7 tys. pracowników. VW w Niemczech zatrudnia bezpośrednio ok. 120 tys. pracowników.

Jestem zatrudniony na umowie sprzed 2006 r. Zatrudnieni po tym roku pracują na gorszych warunkach. Mam najwyższą grupę zaszeregowania, którą można osiągnąć w moim zakładzie, zarabiam ok. 28 euro brutto na godzinę, mam umowę na czas nieokreślony, mój etat wynosi 33 godz. tygodniowo, zarabiam ok. 3900 euro brutto miesięcznie plus dodatki za zmiany. Pracownicy zatrudnieni przez spółkę córkę VW AutoVision (teraz już Volkswagen Service Group) wykonują taką samą pracę, lecz pracują 35 godz. tygodniowo i zarabiają ok. 1650 euro netto. Obecnie już 1000 osób w zakładzie w Brunszwiku zatrudniono przez AutoVision.

Biuletyn Komisji Międzyzakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Volskwagen Poznań. Numer 2 / maj 2018.

Spis treści:

Wyniki ankiety pracowniczej

Rezolucja sektora motoryzacyjnego i metalurgicznego z trzeciego spotkania Międzynarodowej Związkowej Sieci Solidarności i Walk

Ostatnie miesiące działań Inicjatywy Pracowniczej w DHL

Co sądzisz o negocjacjach płacowych i kalendarzu na 2018 r.?

Strajki w VW w Nawarze (Kraj Basków / Hiszpania)

Jeżeli pracownicy z różnych krajów nie utrzymują ze sobą kontaktów, to łatwiej nimi manipulować - Wywiad z pracownikiem fabryki VW w Brunszwiku

Solidarność próbuje zamykać w sądzie usta pracownikom Volkswagena. Czy opłaca to ze składek swoich członków?

W marcu br. w hiszpańskim magazynie Amazona pod Madrytem oraz w zlokalizowanej w Kraju Basków fabryce Volskwagena miały miejsce akcje strajkowe. Oba protesty były współorganizowane przez sekcje zakładowe zaprzyjaźnionego z Inicjatywą Pracowniczą związku Powszechna Konfederacja Pracy CGT. Poniżej przedstawiamy krótki raport na temat przyczyn i przebiegu obu protestów.

Od przyszłego roku ponad 2,3 miliona pracowników i pracownic niemieckiego przemysłu będzie mogło skrócić swój tygodniowy czas pracy do 28 godzin. To efekt porozumienia, jakie w lutym br. zawarły: związek zawodowy IG Metall oraz stowarzyszenie pracodawców przemysłu metalowego i elektrycznego Gesamtmetall.  Podpisanie porozumienia było poprzedzone masową akcją strajkową. Lewicowy dziennik Junge Welt podał, że w ramach serii 24-godzinnych strajków ostrzegawczych na przełomie stycznia i lutego strajkowało łącznie ok. pół miliona pracowników i pracownic z 280 zakładów pracy.

W dniach 25-28 stycznia w miejscowości Escorial pod Madrytem delegacja Inicjatywy Pracowniczej uczestniczyła w Trzecim Spotkaniu Międzynarodowej Związkowej Sieci Solidarności i Walk zrzeszającej oddolne związki zawodowe i ruchy społeczne z całego świata. Konferencja zgromadziła ponad 220 uczestników i uczestniczek reprezentujących blisko 50 związków zawodowych, organizacji pro-pracowniczych oraz niezależnych mediów z ponad 20 państw. Najliczniej reprezentowane były Hiszpania, Brazylia, Francja, i Włochy. Wśród branż dominowały metalurgia, przemysł samochodowy, edukacja i transport publiczny.

Na zaproszenie hiszpańskiej Powszechnej Konfederacji Pracy (CGT) w dniach 25-28 stycznia 2018 r. reprezentanci Komisji Międzyzakładowej OZZIP przy VW Poznań uczestniczyli w spotkaniu pracowników sektora motoryzacyjnego. Poniżej publikujemy treść rezolucji przyjętej przez organizacje związkowe uczestniczące w owym spotkaniu.

My, przedstawiciele związków zawodowych działających w przemyśle motoryzacyjnym zebrani na spotkaniu Międzynarodowej Sieci Związków Zawodowych Solidarność i Walki, po dokonaniu analizy rozmaitych sytuacji i konfliktów z którymi się obecnie spotykamy, oświadczamy co następuje:

• Stwierdzamy, że międzynarodowe koncerny motoryzacyjne w dalszym ciągu szantażują swoich pracowników. Grożą im przeniesieniem zakładów pracy, o ile nie zaakceptują  narzucanych im warunków pacy, które wiążą się ze zwiększeniem elastyczności, cięciami płac, pogorszeniem warunków socjalnych oraz pogarszaniem innych aspektów pracy negatywnie wpływających na nasze zdrowie. Ostatnie konflikty miały miejsce w zakładach VW-Lizbona, VW-Poznań oraz Opel-Saragossa.Wyrażamy nasze pełne poparcie dla pracowników i pracownic będących ofiarami takich szantaży, jak również wzywamy szefostwo do wycofania się i zaprzestania podobnych praktyk.
• W ostatnich dekadach warunki zatrudnienia w sektorze motoryzacyjnym ulegają postępującemu i niedopuszczalnemu pogorszeniu. Tymczasowe formy zatrudnienia, czy podwykonawstwo służą jedynie zwiększeniu zysków przedsiębiorstw kosztem pogorszenia warunków zatrudnienia całej załogi.
• Przykładem walki z zatrudnieniem tymczasowym może być akcja protestacyjna w fabryce Renault w Valladolid (Hiszpania), która dowiodła, że tego typu forma zatrudnienia jest naruszeniem prawa.Wzywamy wszystkie związki zawodowe oraz pracowników i pracownice sektora motoryzacyjnego, aby domagały się umów na czas nieokreślony na każdym stanowisku, jak również włączenia załóg podwykonawców do ogółu załogi macierzystego zakładu. 
• Należy pamiętać, że odpowiedzialność za taki stan rzeczy ponoszą również rządzący politycy. Nie biorą oni pod uwagę interesów pracowniczych, uginają się pod szantażem koncernów międzynarodowych i często udzielają im wsparcia z funduszy publicznych, za co płaci całe społeczeństwo. Potępiamy również poparcie przez niemal wszystkie rządy umów międzynarodowych takich jak CETA, czy TTIP, które ewidentnie uderzają w prawa i interesy pracowników.
• Potępiamy koncepcję nowego uprzemysłowienia technologicznego (tzw. Przemysł 4.0) zagrażającego setkom tysięcy miejsc pracy na całym świecie. Udzielamy naszego wsparcia wszystkim, którzy tak jak ostatnio nasi koledzy i koleżanki z Niemiec, walczą o rozwiązania korzystne dla pracowników.Jedyną godną i możliwą alternatywą jest skrócenie czasu pracy załóg bez redukcji wynagrodzenia, obniżenie wieku emerytalnego oraz nałożenie i skuteczne egzekwowanie przez rządzących podatków dla największych beneficjentów nowych technologii.
• Z niepokojem obserwujemy pogarszający się stan zdrowia pracowników i pracownic, również tych najmłodszych, spowodowany presją i powtarzalnością wykonywanych czynności oraz brakiem odpowiedniej profilaktyki i opieki medycznej.Żądamy, aby koncerny zadbały i zagwarantowały załogom pracę w warunkach niezagrażających  zdrowiu od momentu zatrudnienia, aż do przejścia na emeryturę. Domagamy się również przywrócenia mniej obciążających stanowisk pracy, które mogą wykonywać osoby chore lub nie w pełni sprawne. Uważamy, że ochrona zdrowia musi być codzienną troską o każdego pracownika, a nie tematem zainteresowania jedynie 28 kwietnia (Międzynarodowy Dzień Pamięci Ofiar Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych). 
• W sektorze motoryzacyjnym kobiety stanowią cały czas mniejszość mającą utrudniony dostęp do awansu zawodowego.Mając na uwadze niestabilną sytuację kobiet pracujących we wszystkich sektorach, wzywamy do wsparcia zwołanego na 8 marca 2018 r. strajku powszechnego.
• Przemysł samochodowy powinien bardziej zaangażować się w ochronę środowiska. Stosowane aktualnie technologie mogą zagrozić przetrwaniu naszej planety.Stawiamy na rozwój transportu zbiorowego, a także na produkcję pojazdów nieemitujących zanieczyszczeń.

W związku z powyższą problematyką i rozwijaniem działalności związkowej na całym świecie wzywamy wszystkich pracowników i pracownice sektora motoryzacyjnego do codziennej walki o godne warunki pracy i o lepszą przyszłość dla nas wszystkich.

Walka to jedyna droga

Sekcja Związkowa CGT w zakładach Volkswagena w Nawarrze (Hiszpania)
SI COBAS - Międzybranżowy Związek "Komitety Oddolne" (Włochy)
Przedstawiciel pracowników z zakładów Volkswagena w Palmeli (Portugalia)
Komisja Międzyzakładowa OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Volkswagen Poznań (Polska)
Sekcja Związkowa Solidaires w Renault (Francja)
Sekcja Związkowa CGT w zakładach SEATa w Martorell oraz Zona Franca (Hiszpania)
Sekcja Związkowa CGT w zakładach Renault w Valladolid (Hiszpania)
Związek Pracowników Sektora Metalurgii CSP-Conlutas (Brazylia) 
Sekcja Związkowa COBAS w zakładach Pirelli (Włochy)
Sekcja Związkowa CGT w zakładach Iveco (Hiszpania)
Sekcja Związkowa Solidaires w zakładach grupy PSA (Peugeot, Citroën) w Aulnay (Francja)
Sekcja Związkowa Solidaires w zakładach Renault w Vincourt (Francja)
TIE Transnational Information Excchange - grupa wspierająca walki pracownicze (Niemcy)

Sprawozdanie finansowe za rok 2017 Komisji Międzyzakładowej OZZIP przy Volkswagen Poznań

Sprawozdanie obejmuje okres od dnia powstania komisji (06.08.2017) do 31.12.2017 r.

Przychód ze składek członkowskich – 4,390 zł.

Rozchód:

- druk 250 szt. koszulek – 2563,4 zł;

- druk ok. 15 tys. ulotek rozdawanych pod bramami i na terenie czterech zakładów – 961,49 zł;

- paliwo przeznaczone na przejazdy samochodowe do zakładu nr 1 – 438,53 zł.

Rozchód ogółem – 3963,42 zł.

Stan konta w dniu 31.12.2017 – 426,58 zł.

Zgodnie ze swoją zapowiedzią opublikowaną jesienią 2017 r. w mediach społecznościowych Organizacja Międzyzakładowa NSZZ „Solidarność” w Volkswagen Poznań sp. z o.o. wniosła do sądu oskarżenie przeciwko Przemysławowi Koterwie i Andrzejowi Sobokowi, którzy należą do Komisji Międzyzakładowej OZZIP przy Volkswagen Poznań. Działacze naszej komisji zostali oskarżeni przez Solidarność o jej pomówienie w dwóch artykułach opublikowanych na stronie Inicjatywy Pracowniczej [http://ozzip.pl/teksty/informacje/wielkopolskie/item/2286-nie-dzielimy-zalogi-gdyz-wszyscy-mamy-te-same-postulaty, http://ozzip.pl/teksty/informacje/wielkopolskie/item/2284-zaloga-volkswagena-oni-nas-zwalniaja-a-my-zakladamy-nowy-zwiazek-zawodowy ] Sąd 11 stycznia br. umorzył postępowanie przeciwko Przemysławowi i Andrzejowi, uznając roszczenia Solidarności za bezpodstawne.

Na początku listopada 2016 r. setki pracowników agencyjnych w chińsko-niemieckiej spółce FAW-Volkswagen produkującej samochody w mieście Changchun złożyło skargę do Chińskiej Federacji Związków Zawodowych (ACFTU), domagając się jednakowej płacy za taką samą pracę. Niektórzy z nich, wynajęci przez agencje pośrednictwa pracy w imieniu FAW-Volkswagena, pracują w firmie od ponad dziesięciu lat i informują, że otrzymują tylko połowę tego, co pracownicy bezpośrednio zatrudnieni.

Początkowo panował optymizm, że spór może zostać skutecznie rozwiązany. Pracownicy wybrali trzech przedstawicieli, Fu Tianbo, Ai Zhenyu i Wang Shuai, którzy zaangażowali się w negocjacje zbiorowe z zarządem. Pracodawcy, czyli FAW-Volkswagen i agencje pracy, byli gotowi usiąść przy stole negocjacyjnym, tak jak i miejska federacja związków zawodowych z Changchun wraz z lokalnymi przedstawicielami związków zawodowych działających w strefie przemysłowej. 

Jednakże po upływie roku 3000 pracowników agencyjnych wciąż czeka na spełnienie ich żądań, a ich kolega i przedstawiciel pracowników Fu Tianbo stanął przed sądem za „zgromadzenie tłumu zakłócającego porządek publiczny”. Firma macierzysta, Grupa Volkswagen, zdecydowała się odwrócić wzrok. 

Spór zbiorowy, który mógł zostać rozwiązany na drodze rokowań, zamienił się teraz w sprawę karną, a oficjalny związek zawodowy zmarnował szansę na wykonanie swojej pracy, czyli autentycznego reprezentowania pracowników.  

Pracownicy agencji FAW-Volkswagen rozpoczęli kampanię na rzecz równej płacy za taką samą pracę pod koniec 2016 r., kiedy upłynął dwuletni okres przejściowy na dostosowanie się do chińskich przepisów przejściowych regulujących pracę agencyjną z 2014 r. Volkswagen wciąż jednak nie dokonał zmian wymaganych prawem w celu ścisłego ograniczenia wykorzystania pracowników agencyjnych. 

W mediach społecznościowych pracownicy twierdzili, że FAW-Volkswagen łamie chińskie prawo, a także przyjęte przez firmę ogólne zasady traktowania swoich pracowników. Odrobili swoją pracę domową i wskazali, w jaki sposób firma naruszyła pewne artykuły chińskiego prawa pracy: 

Artykuł 63 stanowi, że „pracownicy agencji mają prawo do otrzymania takiej samej płacy, jaką otrzymują pracownicy zatrudnieni bezpośrednio do tej samej pracy”, a artykuł 66 stanowi, że praca tymczasowa powinna być jedynie uzupełniająca i „ma zastosowanie wyłącznie do tymczasowych, pomocniczych pracowników”. 

Niektórzy z pracowników agencji, tacy jak Fu Tianbo, od ponad dekady zajmują kluczowe stanowiska produkcyjne, takie jak lutowanie. 

Poza różnicą w wysokości płacy pracownicy agencji twierdzą, że często podlegają surowszym działaniom dyscyplinarnym, nie korzystają z tego samego pakietu ubezpieczeń zdrowotnych, nie otrzymują wynagrodzenia za nadgodziny i nie otrzymują żadnych dodatków. Wraz ze szczegółową listą naruszeń prawnych Fu Tianbo opublikował żądania dla swoich kolegów: 1,3 miliona juanów jako rekompensatę za lata nierównej płacy i podpisanie formalnych umów o pracę z FAW-Volkswagen. 

Międzynarodowe media, zwłaszcza niemieckie, opisały tę historię i pomogły wywrzeć presję na Volkswagenia. Pracownicy przywołali Kartę Pracy tymczasowej niemieckiej firmy z 2012 r. i podkreślili, że firma nie przestrzega zobowiązania do równego wynagrodzenia dla pracowników tymczasowych, włączenia ich do grupy pracowników zatrudnionych na stałe po upływie określonej liczby umów tymczasowych i ograniczenia odsetka pracowników tymczasowych. 

Pracownicy i związkowcy wzięli udział w dwóch rundach negocjacyjnych z zarządem. Złożyli również sprawę do komisji arbitrażowej w Changchun, a później podali pracodawcę do sądu. Niestety negocjacje nie przyniosły żadnych pozytywnych rezultatów, wniosek arbitrażowy został zignorowany, a proces sądowy utknął w martwym punkcie. Co gorsza, protestujący spotkali się z nękaniem przez policję, a w maju 2017 r. ich przedstawiciele zostali aresztowani. Rok po rozpoczęciu kampanii ich obecność w mediach społecznościowych została wymazana przez chińską cenzurę internetową. 

Pracownicy nie byli jednak osamotnieni w walce o sprawiedliwe traktowanie: otrzymali wyrazy wsparcia od niemieckiego związku zawodowego IGMetall, francuskich związków CGT i FO oraz od małej, ale bardzo aktywnej grupy protestujących podczas szczytu G20 w Hamburgu. 

Wezwali również publicznie i bezpośrednio Volkswagen Group i radę pracowniczą Volkswagena w Niemczech do przyjrzenia się naruszeniom w Changchun i wpłynięcia na uwolnienie ich kolegi i przedstawiciela Fu Tianbo. W dwujęzycznym piśmie pracownicy podkreślali, że: „praktyki FAW-Volkswagena nie tylko łamią chińskie prawo, ale dyskryminacja pracowników agencyjnych narusza zasady i praktyki ujęte w Globalnej Ramowej Karcie (GFA) dotyczącej Pracy Tymczasowej w Grupie Volkswagen”.

W odpowiedzi udzielonej 7 sierpnia Grupa Volkswagen, która podobno uzyskuje 49 procent swoich globalnych zysków brutto na chińskim rynku motoryzacyjnym, stwierdziła, że „podwykonawcy są opłacani zgodnie z tym samym systemem, który jest wykorzystywany dla podstawowej siły roboczej” i że firma „dokłada wszelkich starań, aby znaleźć rozwiązanie możliwe do zaakceptowania przez obie strony”. 

Sami pracownicy twierdzą, że nie ma żadnych dowodów na to, aby Grupa Volkswagena podjęła jakiekolwiek działania w celu rozwiązania sporu i podjęcia wzajemnie akceptowalnych ustaleń. Co więcej, brak uznania, że przedstawiciel pracowników znalazł się w areszcie wskutek korzystania z prawa do reprezentowania kolegów, rażąco przeczy zobowiązaniu firmy do uznawania roli przedstawicieli załogi i do tego, by„wspólnie otwarcie działać w duchu konstruktywnego i kooperacyjnego zarządzania konfliktem” w celu sprostania żądaniom pracowników. 

Trzy tygodnie później Volkswagen wykonał jeszcze większy krok wstecz: 25 sierpnia firma stwierdziła, że ma tylko mniejszościowy udział w spółce w Changchun, a tym samym ponosi ograniczoną odpowiedzialność w sporze. Tym samym jedynie zachęciła pracowników do przekazania sprawy właściwym organom w Chinach. 

Wciąż jednak istnieje szansa dla pracowników i dla oficjalnego związku zawodowego na odzyskanie legitymacji i zdobycie zaufania pracowników agencyjnych. Pomimo nieudanej interwencji i nieudanych rund rokowań, lokalny związek zawodowy może wciąż wykorzystać swoje znaczne zasoby instytucjonalne, by zapewnić prawną pomoc uwięzionemu przedstawicielowi pracowników Fu Tianbo i utorować drogę do jego wcześniejszego zwolnienia. W ten sposób zwrócono by uwagę na sedno sprawy: spór pracowniczy, a nie sprawę karną. 

W tym samym czasie działacze z Changchun mogliby wziąć przykład z działań Federacji Związków Zawodowych Shenzhen podczas kampanii pracowników Walmarta przeciwko elastycznym godzinom pracy i zająć stanowisko na rzecz pracowników w FAW-Volkswagen. Federacja Changchun powinna porzucić swoją odrębną, neutralną pozycję, zbliżyć się do około 3000 pracowników agencyjnych i uważnie wysłuchać ich żądań oraz doprowadzić do nowej rundy negocjacji zbiorowych. 

W międzyczasie pracownicy agencyjni wciąż czekają na ponowne spotkanie ze swoim kolegą Fu Tianbo. W usuniętym poście w mediach społecznościowych w lipcu jeden z pracowników napisał: 

„Niech brat Tianbo wie, że wszyscy czekamy na jego uwolnienie, niech wie, że odczuwamy jego ból. Stoimy razem solidarnie, bez względu na to, jak długo razem pracowaliśmy. Nasza kolektywna walka, ofiara osobista Brata Tianbo, nie pójdzie na marne. Ostatecznie możemy nie uzyskać wszystkiego, o co walczymy, ale nigdy nie będziemy żałować, że walczyliśmy razem!”.

Źródło

http://www.clb.org.hk/content/one-year-struggle-continues-volkswagen-workers-changchun

Conversación con Andrzej y Sebastian, unos de los organizadores de Seccion Sindical de Iniciativa de Trabajador@s (OZZ IP) en  en Volkswagen en Poznan.

¿De dónde viene el descontento en Volkswagen y la idea de establecer unión de trabajadores diferente de “Solidaridad”?

Andrzej: En el transcurso de muchos años hubo más y más problemas. Según nosotros, la “Solidaridad” no hacía nada. Es decir, no hacía tanto como esperaban los trabajadores. Algo preparaban con la gestión de la empresa, algo firmaron. Nunca habían consultado nada con el equipo de la empresa. Nada más decían que los trabajadores iban a estar contentos. En mi línea trabajaban dos delegados de la “Solidaridad”. Siempre y cuando les preguntaba cómo iban las cosas de la unión, ellos nunca supieron decirme nada, nunca supieron nada. Parecía que los de arriba bloqueaban la información que se iba a pasar para los de abajo. Los de abajo también quisieron ayudar. Decíamos que si tenían algún problema, íbamos a protestábar.

Sebastian: Pero no había respuesta a sugerencias así.

Andrzej: Ya era suficiente cuando la “Solidaridad” no bloqueó la introducción del 17º turno, es decir el turno del sábado por la tarde. No lo consultaron con el equipo. Finalmente escribí en Facebook que todo eso nos afecta a nosotros, los trabajadores. Que éramos nosotros los que tenemos que trabajar los tres turnos, que tenemos que trabajar el sábado, sacrificando el tiempo dedicado a nuestras familias, amigos, nuestras aficiones. La situación se volvió incluso más tensa en julio cuando nos enteramos que teníamos que ir a trabajar en el puente de agosto, cuando muchos ya teníamos planes de ir de vacaciones. Escribí que no podía ser así; que por medio año sabíamos que íbamos a estar libres y de repente alguien nos dice que tenemos que ir a trabajar. Supervisores inmediatos hablaban con los trabajadores, sobre todo con gente con contratos definidos y les decían que tenían que acudir en el puente de agosto, que recordaran que sus contratos terminaban pronto. Es decir, fue un intento de chantaje. Eso me molestaba. Nos dicen que la empresa cuida al trabajador, a la familia, y de repente nos enteramos de que teníamos que acudir al trabajo los días libres porque los objetivos de VW valen más.

Es decir, te sacaron por publicar en el Facebook sobre la introducción del 17º turno y sobre forzar la gente a acudir en el puente de agosto. En el Face se sugirió también que era necesario establecer nueva unión de trabajadores. Por eso la OZZ IP dice que la razón de sacar a tres personas de VW no fue un supuesto ataque a la empresa, sino la intención de establecer una organización nueva.

Andrzej: Y que quede claro: yo nunca escribí que el VW hace malos coches. Estoy convencido que hace buenos coches. A decir verdad, me estaba dirigiendo no tanto a la empresa y su gestión, sino a la misma “Solidaridad” y el hecho de que no hace nada.

Sebastian: Yo escribí un comentario en la cuenta privada de Andrzej que es probable que mucha gente no venga a trabajar en el puente de agosto. Que los señores están sentados y nosotros trabajamos. Como tenía contrato definido, me sacaron de la manera “normal”. Me dijeron que no tenían que decirme la causa del despido. A final de cuentas, no sé la razón de mi despido. 

¿Cómo transcurrió la reunión fundadora de la Iniciativa de Trabajador@s?

Andrzej: La reunión fundadora fue el 6 de agosto, el domingo. La anunciamos en el Facebook. Como la gente sabía que algunas personas fueron despedidas por haber criticado la “Solidaridad”, estaban molestos. Por eso acudieron 120 personas. Muchos trabajadores quisieron llegar, pero no pudieron, por razones diferentes. Recibí sus mensajes.

Sebastian: Ahora – al cabo de 4 semanas – la hay más de 300 miembros de la unión y declaraciones siguen llegando. Tenemos gente de todas las fábricas, es decir: Antoninek [un distrito de Poznan], Swarzedz y Wrzesnia, salvo la fundidora. Ahora la mayoría son de Antoninek. En Wrzesnia tienen problemas un poco diferentes. Allí trabajan dos turnos, de lunes a viernes. Pero también van a trabajar tres turnos y tener el sistema de 17 tunos. Por eso, la Iniciativa Laboral llama mucho la atención a los de Wrzesnia. Desde luego, también se inscriben los trabajadores con contratos definidos.

¿Qué acciones habéis emprendido desde el establecimiento de la Iniciativa de Trabajador@s?

Sebastian: Regularmente hemos repartido folletos a la entrada de las fábricas, hemos repartido declaraciones. Ahora nuestros compañeros están colectando firmas debajo de la petición a VW, reclamando nuestro retorno al trabajo. Hemos dirigido una serie de cartas a la gestión de la compañía. Hubo una reunión con las autoridades de la compañía.

Hay una debate, hubo reunión de los integrantes del equipo para hablar sobre los postulados a la que acudieron varias decenas de personas. ¿Cuáles de problemas mencionadas por los integrantes del equipo os parecen los más importantes? ¿Cuáles son los postulados?

Andrzej: El más básico es la liquidación de 17o turno, aunque se nos dice que es imposible por los grandes pedidos. Pero si es así, la pérdida del sábado se tiene que recompensar adecuadamente, mucho mejor que ahora. Tampoco se aceptará coerción. Segundo: aumento de salarios, por supuesto. Por ejemplo, el salario medio en Eslovaquia, aún antes de los aumentos que se se consiguieron recientemente (aumento por casi el 14 por ciento dentro del año y medio que viene) era 1800 Euro. Aquí en la producción se gana por medio 1000 Euro. Todavía no tenemos los datos exactos, pero pensamos que los salarios en Polonia son mucho más bajos que en Eslovaquia, especialmente después de los aumentos que acabo de mencionar.

Sebastian: Según nosotros, la VW se está desarrollando, todo sigue adelante, hay cada vez más pedidos, y el 17º turno lo confirma. Por eso los trabajadores tienen derecho a reclamar más altas expectativas de pago.

Andrzej: Algunos reciben aumentos individuales, pero están contados. Cada año recibimos un aumento, el llamado “de la inflación”. La última vez fue de alrededor de 100 zloty. Pero al mismo tiempo crecen expectativas sobre el tiempos de trabajo, nuestra disponibilidad, crecen las normas laborales. El problema se refiere sobre todo a los trabajadores jóvenes, que al principio ganan poco. La prengunta es, ¿cuánto tiempo tienen que esperar el salario adecuado, para ganar tanto como los “mayores”? Ahora parece que eso va a tardar muchísimo.

Sebastian: Yo entré hace relativamente poco. Cuando empecé, ganaba 2800 zloty, después de unos aumentos garantizados dentro de tres años ascendí a 3800 zloty. Tuve unos 400-500 zloty de bonificaciones e incentivos (por el turno de noche, por no haber caído enfermo). También hay una bonificación más, la llamada de la cualidad trimestral, pero no la pagan siempre y no es especialmente alta. La situación de los trabajadores jóvenes está difícil por la presión. A menudo se espera mucho de ellos. No tienen experiencia y el tiempo corre. No todos están capaces de sobrellevar la presión y renuncian el trabajo. Uno de mis compañeros tuvo diarrea por medio año. Se dice sobre el acoso de los “jóvenes”.

¿Cuál por ciento de los trabajadores de la VW son trabajadores temporales?

Andrzej: Dentro de los 10 mil de empleados de todas las fábricas de la VW, un tercio son los trabajadores temporales.

Sebastian: Hasta ahora los trabajadores temporales tenían que trabajar tres años antes que pudiesen entrar a la VW. A partir de este año va a ser un año y medio. Anteriormente nos trasladaban de una agencia a otra, evitando las normativas de la ley sobre los trabajadores temporales. Así fue mi caso. Cuando me acercaba al año y medio, me dijeron que usara todos mis días de vacaciones (que anteriormente supuestamente tenía que ahorrar), y después de nuevo empecé en VW, pero empleado por otra agencia. Aunque los trabajadores temporales no pueden ganar menos, teoréticamente, también en este caso las reglas se omiten. Hacen trabajos clasificados más alto en la jerarquía salarial, y ganan según el salario oficial, cunado entraban, por supuesto cualificado más bajo.

¿Hay otros grupos vulnerables, aparte de los trabajadores “jóvenes” y temporales que necesiten ayuda particular por la parte de la unión?

Andrzej: Hay trabajadores mayores de 50 años, de los cuales algunos, por la salud, por las lesiones, ya no pueden más. Y hay cada vez más. Al mismo tiempo las normas laborales crecen. Trabajamos más, por lo menos por temporadas. Teoréticamente hay puestos dedicados para las personas vulnerables, pero son pocos y a menudo se reparten “por protección”, no siempre para los que deberían.

Sebastian: También es el problema de la seguridad laboral.

Andrzej: Como se puede ver, sí hay problemas en la VW. Mientras tanto la gestión de la empresa y la “Solidaridad” pretenden que la situación está bien, que todos están contentos. Muchas cosas se menospreciaron. Ahora, los alemanes están sorprendidos de que los trabajadores en Polonia se inquietan, de que algo no está bien.

Habrán negociaciones salariales entre la gestión de VW y la OZZ IP…

Andrzej: Las negociaciones salariales es el tema número uno. Luego, el trato hacia los trabajadores. No nos tratan igual. Tercero, los deben escoger a los lideres, y ahora los encargados los escogen. Entre otras cosas, de eso queremos hablar.

¿Pensáis que es posible entrar en disputa colectiva e ir de huelga?

Andrzej y Sebastian: Por supuesto, es posible.

¿Cómo os imagináis las actividades de la OZZ IP en el VW? ¿En qué diferirán vuestras actividades de las actividades de la unión?

Sebastian: Estarmos presentes en la sala porque la mayoría de las cosas dependen de los trabajadores de producción.

Andrzej: No queremos operar como “Solidaridad” ha operado hasta ahora. Tampoco queremos oficinas y plazos pagados por el empleador.

Los trabajadores en Eslovaquia ganaron aumentos salariales. Ahora escuchamos de la huelga en Portugal. ¿Cómo lo comentan los trabajadores en Poznan, Swarzedz y Wrzesnia? ¿Qué pensáis en eso?

Andrzej: La huelga de los trabajadores en Eslovaquia ha influido directamente nuestra decisión de establecer una nueva unión de trabajadores. Trabajadores en Portugal no quieren la introducción del 16º y 17º turno, es decir no quieren trabajar los sábados. Quieren tener un día libre. Les importan el fin de semana y la familia. Los acontecimientos portugués y eslovaco se discutan mucho entre el equipo en la VW. Supuestamente eslovacos se sorprendieron por qué la “Solidaridad” no se les quiso unir a ellos. Se dice en la fábrica que las uniones eslovacas mandaron una carta dirigida a la “Solidaridad” y, según, la “Solidaridad” respondió que en Polonia no está mal, que ellos hablan con la gestión, etc. Hace un par de días la Iniciativa Laboral recibió una carta de los trabajadores de VW en España, pertenecientes a la CGT. Nos hemos conectado con los eslovacos.

¿Les parece posible desarrollo de esa cooperación internacional?

Andrzej: No solo es posible, sino hay que desarrollar esta cooperación. Tenemos que estar conscientes que tratamos con una multinacional. Escándalos como la dieselgate [práctica de instalar un software para cambiar los resultados de los controles técnicos de emisiones contaminantes que salió a la luz en 2015] influyen directamente la situación de trabajadores en todos los países donde se producen los coches VW. Por eso tenemos que colaborar. Esos asuntos nos influyen a todos.

Sebastian: Por cierto, no se hizo responsable a nadie de los jefes de la VW por este escándalo. Si se hubiera tratado de un simple trabajador, la situación habría sido diferente. Aún por una simple crítica de la empresa, por un intento de establecer una unión nueva – como se puede ver en nuestro caso – uno puede perder el trabajo.

W Volkswagen Poznań pracownicy domagają się podwyżek. Głównym żądaniem jest 1000 zł do pensji zasadniczej. Inicjatywa Pracownicza od wczoraj rozdaje w zakładach ulotki z obliczeniami uzasadniającymi aktualne żądania płacowe.

Treść ulotki:

Zaczęło się w czerwcu w Bratysławie. Po pół roku negocjacji pracownicy słowackiego VW zrozumieli, że rozmowy nic nie dają – wyszli na strajk i wygrali. Oczywiście VW i ci, którzy mówią jego głosem, twierdzą, że ten strajk nie miał sensu, że lepiej harować jak wół i czekać aż się zarząd nad nami zlituje. Słyszymy to od lat i nic się nie zmienia. Prawda jest taka, że zarząd nigdy się nad nami nie zlituje, a my, zamiast czekać, powinniśmy latem dołączyć do Słowaków. Tak czy inaczej, latem założyliśmy Inicjatywę Pracowniczą. Nie po to, żeby czekać, tylko żeby naciskać na tych, którzy mówią, że mamy siedzieć cicho. Jeszcze latem nikt sobie nie wyobrażał, że sytuacja w zakładzie może się zmienić. W międzyczasie 30 sierpnia w Portugalii pracownicy VW zatrzymali fabrykę na jeden dzień – też mieli już dosyć czekania.

Obecnie toczą się negocjacje. Zarząd uwielbia, kiedy pracownicy, zamiast działać, czekają aż „góra” coś wynegocjuje. Dopóki produkcja idzie na pełną parę, zyski rosną, a płace stoją w miejscu, to negocjacje mogą trwać w nieskończoność i wszystko gra. Dwa tygodnie temu pokazaliśmy, co myślimy o ich negocjacjach. Kiedy zarząd na spotkaniach z załogą przekonywał o swojej ciężkiej sytuacji, to załoga go wygwizdała albo wyszła, nie słuchając, co ma do powiedzenia. Chcieli negocjacji, to je mają! Nasza reakcja sprzed dwóch tygodni jak na razie była najmocniejszym argumentem w„dialogu”, który dotychczas nic nie przynosi. Po co się kurczowo trzymać„dialogu”, jeżeli najmocniejsze argumenty mamy na halach? Więcej zyskamy współpracując razem ze sobą na halach, niż wysłuchując kolejnych komunikatów z bezowocnych negocjacji. Ich jedynym efektem jest to, że od lat harujemy za grosze.

Dopóki nie zobaczą, że potrafimy walczyć, to wciąż będą nam wmawiać, że zarabiamy za dużo i pracujemy za mało. Jeżeli chcą wprowadzić dodatkowe zmiany, tak jak jest w Niemczech, to niech dadzą nam takie same płace i świadczenia. Jeżeli zmuszają nas do wyrabiania nadgodzin, to możemy wspólnie ich odmawiać. Z dnia na dzień sytuacja staje się coraz bardziej napięta. Musimy mieć świadomość, że obecnie kroczymy w stronę strajku. Sama Solidarność zapowiada rozpoczęcie sporu zbiorowego. Pod tym względem będziemy razem i jak będzie trzeba, to Inicjatywa Pracownicza również wejdzie w spór zbiorowy. Wszyscy widzimy, że nic nie robiąc, nic nie zyskamy.

Czy wiesz, że zgodnie z obecnym porozumieniem na lata 2015-17:

* Rocznie tylko 20% załogi uzyskuje przeszeregowanie. Znaczy to, że pracownik średnio co 5 lat awansuje o jedną grupę wyżej. Czyli przejście z podstawowej grupy 3G do grupy 5C (łącznie 11 podgrup) trwa średnio 55 lat.

* W 2015 r. wzrost płac w VW wynosił jedynie 1,5 proc. / średni wzrost płac w gospodarce wynosił 3,3 %. 
   W 2016 r. wzrost płac w VW wynosił 2 proc. / średni wzrost płac w gospodarce wynosił 4 %. 
   W 2017 r. wzrost płac w VW wynosił 2 proc. / spodzie- wany średni wzrost płac w gospodarce wynosi 5 %. 
   Wzrost płac w VW jest o ponad połowę niższy od średniego wzrostu płac w gospodarce. Znaczy to, że VW zaniża średni poziom płac w Polsce.

* Wysokość dodatków i premii naliczana jest na podstawie wynagrodzenia zasadniczego. W sytuacji, kiedy jest ono niskie, to również premie i dodatki są niskie. Premie i dodatki mają znaczącą wysokość jedynie w odniesieniu do wysokich grup zaszeregowania.

Gdy koncern zyskuje my tracimy

W 2016 r. obroty VW wzrosły o 4 mld euro, osiągając 217,3 mld euro. Równocześnie sama sprzedała najwięcej aut na świecie - 10,3 mln, a jej zysk wzrósł o 14 % i wyniósł 14,6 mld euro. Jednym słowem sama bije rekordy pod względem obrotów, sprzedaży i zysków, ale nie pod względem wysokości płac. W związku z dobrymi wynikami szef Volkswagena ogłosił niedawno zwiększenie udziałów w zyskach dla akcjonariuszy, zapowiadając jednocześnie, iż firma będzie robić wszystko, aby pracować jeszcze szybciej i wydajniej. Pomimo tego wciąż wmawia się nam, że to my chcemy za dużo. Tymczasem zarząd i akcjonariusze zgarniają fortuny, o których żadnemu z szeregowych pracowników się nie śniło. To my pracujemy, żeby oni mogli korzystać z życia w luksusie.

Wciąż zmuszają nas do szybszej pracy, co nie raz powoduje łamanie zasad BHP, dodają kolejne zmiany, zmuszają do wykonywania „dobrowolnych” nadgodzin. Kiedy wybuchła afera spalinowa ci, którzy byli za nią odpowiedzialni, zdobyli miękkie lądowanie. Teraz my musimy naprawiać, to co oni zepsuli, a jeżeli coś idzie nie tak, to szybko lądujemy na twardym bruku, bez żadnej pomocy. W obliczu takiej sytuacji mówimy krótko: Panie i Panowie z zarządu VW, nie będziemy dłużej płacić za Wasz kryzys.

Krótko po powstaniu komisji OZZ Inicjatywa Pracownicza w poznańskich zakładach Volkswagena udało nam się nawiązać kontakt z sekcjami zakładowymi hiszpańskiego związku zawodowego CGT (Powszechna Konfederacja Pracy) działającymi w fabrykach Volkswagena i SEATA (marka, w której 100% udziałów posiada Volkswagen AG). Poniżej publikujemy raporty przygotowane przez kolegów i koleżanki z CGT na temat problemów pracowniczych w hiszpańskich fabrykach Volkswagena i SEATa oraz działań, jakie podejmuje CGT.

Biuletyn Komisji Międzyzakładowej OZZ Inicjatywa Pracownicza przy Volskwagen Poznań. Numer 1/2017.

Spis treści:

Nasze postulaty

Po co nam związek zawodowy?

W Volkswagenie jest wiele problemów, o których się nie mówi - wywiad

Strajk w Bratysławie

Ostatnie informacje o strajku w Portugalii

Nie przestanę mówić prawy o VW

Chcemy działać wspólnie - rozmowa z pracownicą firmy DHL z Wrześni

Pracownicy Volkswagena ponad granicami